Yılanlar, Dinozorları Öldüren Asteroitten Kurtulan Birkaç Canlıdan Mı Evrimleşti?

Yeni bir araştırma, tüm canlı yılanların, Kretase'nin sonunda dinozorları ve diğer birçok canlıyı yok eden dev asteroit etkisinden kurtulan bir avuç türden evrimleştiğini gösteriyor. Yazarlar, bu yıkıcı yok olma olayının, yılanların daha önce rakipleri tarafından doldurulan yeni nişlere çeşitlenmesine izin veren bir 'yaratıcı yıkım' biçimi olduğunu söylüyorlar.

Nature Communications'da yayınlanan araştırma, bugün yaklaşık 4000 canlı türü içeren yılanların, dünya dışı bir etkinin dinozorları ve gezegendeki diğer birçok türü yok ettiği zaman zarfında çeşitlenmeye başladığını gösteriyor.

Bath Üniversitesi'ndeki bilim insanları tarafından yönetilen ve Bristol, Cambridge ve Almanya'dan işbirlikçileri içeren çalışma, yılan evrimini yeniden yapılandırmak için fosilleri kullanarak modern yılanlar arasındaki genetik farklılıkları analiz etti. Analizler, modern yılanların evrimleştiği zamanı belirlemeye yardımcı oldu. Elde ettikleri sonuçlar tüm canlı yılanların, 66 milyon yıl önce asteroit etkisinden kurtulan bir avuç türe kadar uzandığını gösteriyor.

Yazarlar, yılanların yeraltında barınma ve uzun süre yiyeceksiz kalma yeteneğinin, çarpmanın yıkıcı etkilerinden kurtulmalarına yardımcı olduğunu savunuyorlar. Sonrasında, Kretase yılanları ve dinozorların kendileri de dahil olmak üzere rakiplerinin neslinin tükenmesi; yılanların yeni nişlere, yeni habitatlara ve yeni kıtalara taşınmasına izin verdi.

Araştırmaya göre yılanlar daha sonra engerekler, kobralar, jartiyer yılanları, pitonlar ve boalar gibi soylar üreterek çeşitlenmeye; yeni habitatları ve yeni avları sömürmeye başladı. Ağaç yılanları, deniz yılanları, zehirli engerekler, kobralar, boa ve pitonlar gibi dev yılanları içeren modern yılan çeşitliliği ise ancak dinozor neslinin tükenmesinden sonra ortaya çıktı.

Kaynaklar ve İleri Okuma

1. Catherine G. Klein, Davide Pisani, Daniel J. Field, Rebecca Lakin, Matthew A. Wills, Nicholas R. Longrich. Evolution and dispersal of snakes across the Cretaceous-Paleogene mass extinction. Nature Communications, 2021; 12 (1) DOI: 10.1038/s41467-021-25136-y